در هر خانه ای، کنار هر کوچه ای، میان هر باغ و مزعه ای چشمه ای، هست و جالب اسم هایی است که به این چشمه ها داده اند: شکرویا، کمانگر، سرینجو، قلزن(قلزم؟) سیوان او، مهرچال، لاراو، گوگل، خانه گافه و الخ …
اینی که این بالا خواندید، قسمتی از “اورازان” نوشته ی جلال آل احمد هست.
جلال آل احمد یکی از بزرگترین نویسندگان معاصر است که هم ترجمه داشته، هم مقاله و داستان و هم مشاهده و سفرنامه. یکی از مشاهداتش به نام اورازان در مورد سرزمین اجدادیش است که خیلی هم پر آب بوده. از بس پرآب که چاه آب نداشته اند و در عوض از چشمه های مختلف استفاده می کرده اند، از برای همین اهمیت چشمه ها هم بوده که همه شان نام داشته اند، اسم یکیشان هم گوگل بوده!
*این اورازان در همین استان تهران، شهرستان ساوجبلاغ، بخش طالقان، دهستان بالاطالقان قرار دارد.
*احتمال میدهم اگر یکی برود یک عکسی بیندازد، هم برای وب فارسی جالب باشد هم شاید برای خود گوگل!
*کلا به باهدف نویسی اعتقاد دارم. یعنی این که نوشته ام یک نوعی مفید باشد. این پست در کنار این که برای کاربران وب فارسی جالب است، یک نکته جالب ریز هم شاید برای نوجوانان داشته باشد. این که مهم اسم ها نیستند، این که حتی در روستاها هم اسم های با کلاس وجود دارد و …. .
:)) البته نکته اینجاست که این شباهت تنها در نوشتار است نه در گویش. گوگل ترکیبی از دو کلمه "گو" به گاو در گویش محلی میگن و "گل" به معنای گله است. "گوگل" به معنای گلهی گاو است. این چشمه در محلی قرار دارد که گله اولین آب رو در اونجا میخورد.
@سروش,
اطلاعات بسیار مفیدی بود.ممنون. فقط این تلفظشان چگونه است؟
go gal گوگَل
توی شهر ما هم یه روستا هست به نام گوگل. ولی تلفظ فرق داره
https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D9%88%DA%AF%D9%84_(%D9%85%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%AF%D8%B4%D8%AA)