نوشته‌های سعید رمضانی

یادهست: اسماعیل آذری

پیش‌نوشت:
این روزها که نگرانی‌ها زیاد شده و حتی شعبانعلی هم در مورد اوضاع روزگار پست منتشر می‌کند، من از دیدن فعالیت‌های اسماعیل آذری حس خوبی می‌گیرم.
برای همین تصمیم گرفتم برای اسماعیل آذری یه یادهست بنویسم.
یادهست  رو اولین بار از محمدرضاشعبانعلی {+} شنیدم. بعدش که سجاد سلیمانی سایت «یادهست» به همین منظور ایجاد کرد.
یادهست، مطلب و یادآوری هست در مورد فرد ارزشمندی که در زمانه‌ی ما زنده‌ است و فعالیت می‌کنه.
یادهست مفهومی در تضاد با احترام و گفتن از مردگانه. یادهست میگه بهتره از آدمایی که زنده‌ان و الآن هستند تشکر کنیم. بهتره از اونا یاد کنیم. که تا زنده هستند، بیشتر قدرشون رو بدونیم.


اسماعیل آذری معمم است. روستا به روستا می‌گردد و برای بچه‌ها داستان می‌خواند. دور هم جمع‌شان می‌کند و بازی می‌کنند و داستان می‌خوانند. فیلم کوتاه «دو راه حل برای یک مساله» عباس کیارستمی برایشان پخش می‌کند (+).

برایشان کتاب می‌برد. ارتباطش را بچه‌ها و دورهمی‌های داستان‌خوانی‌شان حفظ می‌کند. برای بچه‌ها کتاب می‌فرستد.
همین چند روز پیش بود که توییت کرد گروهی خواسته‌اند دیگر برایشان کتاب بچه‌گانه نفرستد. کتاب‌های بزرگ‌تر بفرستد.

بیرون از روستاها هم فعال است. اخیرا کارگاه ۲ روزه‌ی قصه‌خوانی و شیوه‌ی فعالیت با کودکان برای دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد گذاشته.

با آد‌م‌هایی هم که مایل باشند برای ساختن اتاقی و مدرسه‌ای و بهبود وضعیت حمایت مالی کنند، همکاری می‌کند.

خودش در توضیح فعالیت‌هایش نوشته:

بیش از۵سال است برای کودکان روستایی داوطلبانه قصه خوانی و فعالیت های مختلف دارم،بدون حمایت نهادهای دولتی فقط به لطف کمک های مردمی دفتر و موسسه ندارم، به تنهایی با ماشینم به روستاها می روم. به معلم،طلبه،دختران ترک تحصیل شده کتاب و وسایل ورزشی می رسانم تا با کودکان قصه بخوانند

https://twitter.com/smaeel_azari96/status/1024012214443880449

در توییتر فعال است (+):

اگر هم منبر می‌رود، سعی می‌کند کمتر از ۲۰ دقیقه باشد و در مورد کتاب و از کتاب حرف بزند:

سعی هم می‌کنه که خود بچه‌ها هم برا هم کتاب بخونند:

چند وقت پیش کلیپ کوتاهی منتشر کرد که هر بار نگاهش میکنم احساس شوق میکنم و حسم به دنیا بهتر میشه:

اندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند
دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان می‌رسند

اگر مایل به حمایت مالی از فعالیت‌های اسماعیل آذری هستید، می‌تونین باهاش ارتباط مستقیم بگیرین و به راحتی یه کارت‌به‌کارت کردن حمایت کنید:
+ اکانت توییتر اسماعیل آذری
+ اکانت اینستاگرام اسماعیل آذری



من خودم خیلی کتاب دادن به بچه‌ها رو دوست دارم.
دی ماه سال پیش برای دیدن آشنایی رفته بودم یکی از شهرهای کوچیک محروم و چند تا کتاب برده بودم که این آشنای عزیز بده به بچه‌ها. این عکس رو اون موقع برام فرستاد. دختربچه‌ی عشایری که کتابی که من خریدم رو به دست گرفته.
دنیای کتاب‌‌ها دنیای بسیار هیجان انگیزی‌اه و دوست دارم بچه‌ها بیشتر باهاش آشنا بشن. من داستان‌های قاری‌ننه، بچه‌ی آدم و دارن شان و هری‌پاتر رو به شدت دوست داشتم و می‌دونم تقریبا برای هر بچه‌ای کتاب و داستانی هست که نتونه زمین بزاره. از فوتبال و ناهار و کارتونش بزنه که بشینه اونو بخونه.
و من دوست دارم کسی باشم که یکی از اولین آشنایی‌ها با کتاب رو برای این بچه‌ها ممکن کرد.

دنیای کتاب‌‌ها دنیای بسیار هیجان انگیزی‌اه و دوست دارم بچه‌ها بیشتر باهاش آشنا بشن. من داستان‌های قاری‌ننه، بچه‌ی آدم و دارن شان و هری‌پاتر رو به شدت دوست داشتم و می‌دونم تقریبا برای هر بچه‌ای کتاب و داستانی هست که نتونه زمین بزاره. از فوتبال و ناهار و کارتونش بزنه که بشینه اونو بخونه.
و من دوست دارم کسی باشم که یکی از اولین آشنایی‌ها با کتاب رو برای این بچه‌ها ممکن کرد.

5 comments on “یادهست: اسماعیل آذری”

  1. سپاس از کار قشنگتون. واقعا لازم هست یه کم از دنیای مرده ها فاصله بگیریم و بیشتر به زنده های ارزشمند و پر فروغ اطرافمون نگاه کنیم. یکی از این پر فروغ ها،اسماعیل آذری هست.

  2. سلام سعید خان.

    یه سری حرف به امین کاکاوند گفتم،
    تو هم حتما بخونشون، فقط به جای همه‌ی «امین»هاش بذار «سعید».

    http://kakavand.me/%D9%87%D9%86%D9%88%D8%B2-%D9%87%D9%85-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%D9%85/#comment-104
    (کامنت باید تایید بشه، الان گذاشتمش شاید یکم طول بکشه تاییدش)

    ارادت.
    ادریس

  3. برای این که وقتت گرفته نشه همین‌جا کپیش می‌کنم: (می‌تونی این کامنتو تایید نکنی)

    امین واقعا افراد خفنی تو مدیون هستین!
    به خاطر ننوشتنتون مدیون هستین،
    مدیون همه‌ی خواننده‌های بالقوه و بالفعلی که دارین،
    تو مدیون من هستی امین!

    من مدام بابک یزدی و میثم مدنی و صدرا علی‌آبادی رو می‌زنم توی سر خودم و می‌گم از اینا یاد بگیر،
    ببین چقدر خوب و مرتب دارن وبلاگ می‌نویسن.

    این خواهشو خیلی وقت پیش از میثم مدنی هم کردم، الان هم از تو می‌کنم:
    خواهشا بنویس!
    مهم نیست که (از نظر خودت) کامل نباشه یا حتی مزخرف باشه، یه محتوایی از اون مغزت بکش بیرون.
    اگه نمی‌تونی بنویسی مکالمه‌ت رو با یه دوستت ضبط کن و بذار این‌جا، موضوعش مهم نیست، مغزی که مغز باشه هر محتوایی که درش شکل بگیره قابل توجهه، و برای من مغز تو از اون مغزهاست.
    اگه روی این‌جا وسواس داری یه کانال تلگرام بزن و منو عضو کن.

    یه «سیستم»‌ بچین که به طور منظم بتونی محتوا تولید کنی. ببین مانعت چیه. می‌دونم که موانع مختلفی وجود داره ولی راه حل‌های مختلفی هم وجود داره،
    ساده‌ترین ایده همون کانال تلگرامه، در طول روز هر چی به ذهنت رسید بریز توش، من قول می‌دم مصرفش کنم.

    یادم افتاد که برای سعید رمضانی هم باید چنین کامنتی بذارم.
    لینک این‌جا رو می‌دم بهش.

    فعلا.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *