فرض کنید ۱۰۰ نفر داریم که با هم رقابت می‌کنند.
به نظرتان احتمال این که رتبه‌ی نفر ۱۰۰ام بهتر شود بیشتر است یا رتبه‌ی نفر اول؟
سوال بسیار واضح و تا حدی احمقانه است. می‌دانیم از تمام سناریوهای محتمل برای نفر ۱۰۰ام، فقط یکی ثبات رتبه است و همه سناریوهای دیگر بهبود رتبه است.
برای نفر اول هم فقط یک سناریو ثبات رتبه‌ش است و همه سناریوهای دیگر افول رتبه.
می‌خواهم بگویم واضح است که وقتی وضعیت‌تان در بدترین شرایط است با احتمال خوبی وضعیت‌تان کمی بهتر خواهد شد و اگر در بهترین شرایط هستید، احتمال خوبی دارد وضعیت‌تان کمی بدتر شود.
در مورد آمریکا هم همین است. آمریکا اگر رتبه‌ی اول اقتصادی و فلان است، رو به افول بودنش، اگر اتفاق بیفتد، روند طبیعی دنیاست. فکر می‌کنید که رتبه ۱ قرار است تا ابد رتبه ۱ بماند؟
یادم نیست چه کسی گفته بود. یکی شبیه به دن آریلی بود. می‌گفت اگر یک اجرا، سخنرانی یا پروژه را هم ضعیف اجرا کردید یا مورد انتظارتان نبود، زیاد ناراحت نشوید. میانگین کیفیت کار شما مهم است. قرار نیست که هر اجرایی از قبلی بهتر باشد و همیشه شیب صاف رشد داشته باشید. بعضی‌ها بدتر هستند، بعضی‌ها بهتر. بعضی‌ها هم مثل قبلی. همین که وزن آن بهترها کمی بیشتر باشد، کافیست. همیشه وضعیت و اجرای بد و ضعیف‌تر وجود خواهد داشت. سازوکار بودن همین است.
درود به سعید
این روزا ذهنم زیاد درگیر مسائل مختلفه که هرکدوم یه سمت و سویی دارن برا خودشون.
گاهی کمالگرایی که از بچگی باهام بوده اذیتم میکنه (البته یکی دو ساله دارم باهاش طوری رفتار میکنم که اذیتم نکنه و پیشرفت خوبی داشتم)
باید دنبال پیشرفت باشیم نه صرفا 1 بودن!
عدم قطعیت توی همه بخش های زندگی رو باید همیشه بهش توجه کنیم.
چنین است رسم سرای درشت / گهی پشت به زین و گهی زین به پشت
نکته خیلی خوبی رو بهم یادآوری کردی.